"Πίνοντας ήλιο κορινθιακό... πίνω νερό. Ματιά πλατιά, όπου ο κόσμος ξαναγίνεται όμορφος από την αρχή, στα μέτρα της καρδιάς".

Με έμπνευση από τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη, απολαμβάνουμε το γεύμα μας στον κήπο του σχολείου. Πολύχρωμα παγούρια, ταπεράκια, όρεξη και εφηβικά γέλια πλημμυρίζουν τα μεσημέρια μας στο σχολείο, όπου ελεύθεροι από τις μάσκες μας, με βαθιές ανάσες, "πίνουμε τον αττικό ουρανό και ξεδιψάμε με τον αττικό ήλιο" παραφράζοντας τους στίχους του ποιητή.

Kαθισμένοι στο γρασίδι, νιώθουμε ότι κάνουμε πικ νικ στην εξοχή. Τσουγκρίζουμε τα μπουκάλια με το νερό, αστειευόμαστε, συζητάμε, ζούμε στη σχολική μας πραγματικότητα, μαζί, αφού πέρα από κάθε γνωστικό αντικείμενο, σημασία έχει η συναναστροφή, η κοινωνικοποίηση, η συναισθηματική πληρότητα που βιώνουμε στο σχολείο.